De gedurfde, harde portretten van Daniel Onguene zijn een onbeschaamde weergave en verwijzing naar wat de kunstenaar beschouwt als de benarde situatie van de sociaaleconomische omstandigheden van zijn geboorteland Kameroen. Chaotisch op zijn best, en apocalyptisch op zijn slechtst, de sombere grijstinten en het humeurige en gedempte palet van de achtergronden van zijn stukken spreken rechtstreeks tot een sombere situatie van stedelijk verval en wegkwijnen, die is veroorzaakt door economisch wanbeheer, corruptie en gebrek aan empathie voor de werkende mensen, waardoor de informele sector of zwarte economie het belangrijkste epicentrum van commercie en handel wordt.

En toch, ondanks dit, is het meest voor de hand liggende punt in het werk van Onguene dat zijn onderwerpen het nog steeds redden, en in sommige gevallen mogelijk zelfs gedijen, in deze omstandigheden. De welkome pop van warme, levendige kleuren, en in sommige portretten de glimlach van zijn onderwerpen, is een indicatie van optimisme, moed en hoop die een veelbelovend tegenverhaal biedt voor de huidige staat van onrust en verval.