Als je van reizen houdt, weet je dat er bepaalde plaatsen zijn die je kunnen betoveren. Je komt er aan en al snel voel je een voortdurende opwinding. Een tinteling die langs de achterkant van je nek kruipt. Je voelt je goed, ... en je wilt gewoon blijven. Dit ondervond ook Peter Stämpfli, een Zwitserse artiest die Sitges ontdekte, hand in hand met zijn vrouw, de Catalaanse Anna Maria. En die ontdekking veranderde zijn leven, en tegelijkertijd ook het culturele leven van Sitges.

Al meteen (we hebben het over 1971) raakte Peter Stämpfli betrokken bij de lokale samenleving en cultuur. En hij was zeer actief: eerst organiseerde hij van 1977 tot 1986 culturele en populaire evenementen in de Carrer d'en Bosc, waar hij zijn residentie had. Dit culturele bruisen werd in 1995 uitgekristalliseerd in de Espai Cultural Pere Stämpfli (Pere Stämpfli Culturele Ruimte), die het onderzoek van de Grup d'Estudis Sitgetans (Studiegroep van Sitges) vergemakkelijkte en bevorderde, en later, in 2009, in de  Stichting Stämpfli, die het mogelijk maakte om een van de belangrijkste musea voor hedendaagse kunst in het Middellandse Zeegebied te creëren. Mocht je er nog niet bekend mee zijn, dan zijn we een beetje jaloers op de ontdekking die je daar te wachten staat.

Voor degenen die het nog niet hebben bezocht, zullen we er iets meer over vertellen. Ten eerste, en letterlijk: de Stichting Stämpfli is gevestigd in de voormalige vismarkt van Sitges, op het plein van het stadhuis. De kunstcollectie bestaat uit werken van hedendaagse kunstenaars uit de tweede helft van de 20e eeuw die, dankzij hun vriendschap en artistieke relatie met Peter Stämpfli zelf, enkele van hun werken aan dit fantastische museum schonken. Zullen we naar binnen gaan?

Bij de ingang vind je misschien Ana of Susana of zelfs allebei. Zij zijn degenen die de rondleidingen leiden, die kunnen worden geboekt op de website van de Musea van Sitges. Ana erkent dat dit museum "de grote onbekende" van Sitges is. "De geest van het modernisme is zeer uitgebreid, en daarom weten veel mensen niet dat we een museum voor hedendaagse kunst hebben met werken van kunstenaars die ook deel uitmaken van de collectie in het Centre Pompidou in Parijs, het MOMA in New York en andere grote kunstcentra over de hele wereld". Dus, zoals we al zeiden, we zijn jaloers op je toekomstige ontdekking...

In ons geval genoten we van de rondleiding met Ferran Martínez Sancho, curator van tentoonstellingen bij de Stichting Stämpfli. Puur genieten, zowel door alles wat hij weet als, even belangrijk, door de manier waarop hij het uitlegt. Als voorlopige introductie plaatst Ferran de zaken voor ons in de juiste context: "Wat we in dit museum kunnen zien, is het werk van verschillende kunstenaars die begin jaren zestig volledig braken met expressionisme en abstracte lyriek; kunstenaars die hun perspectief uitbreidden door alledaagse voorwerpen te gebruiken om een nieuw poëtisch discours te creëren". Je hebt zin om naar binnen te gaan, nietwaar? Kom, laten we beginnen.

De Stichting heeft zes zalen: 1, 2 en 3, met werken van verschillende internationale kunstenaars. En A, B en C, met werken van Peter Stämpfli zelf. Laten we beginnen, als je het ermee eens bent, met de cijfers en met kamer 1, "het Kroonjuweel", aldus Ferran Martínez. Waarom? „Hier vinden we zeer prominente vertegenwoordigers van 'verhalende figuratie', een beweging die in 1964 in Parijs werd geboren maar kunstenaars uit verschillende landen omvatte". De ingang van deze kamer is indrukwekkend, want helemaal vooraan is er een olieverfschilderij van Peter Stämpfli zelf, drie en een halve meter hoog, dat de gedetailleerde tekening van een band laat zien, de belangrijkste thematische focus van zijn productie. In dezelfde kamer vinden we ook werken van Bernard Rancillac, Erró Gudmundur, Jacques Monory en de Spanjaard Eduardo Arroyo.

We gaan naar Kamer 2 van de Stichting Stämpfli, heterogener dan kamer 1, waar primitieve olieverfschilderijen van Jean-Michel Sanejouand samengaan met foto's zoals die van Piotr Kowalski en zijn luchtfoto van New York, de gescheurde en vervolgens bedrukte negatieven van Peter Knapp of de gerecyclede reclamepostersokken van de Griek Pavlos.

Kamer 3 radicaliseert het voorstel nog meer, met stukken gericht op de zogenaamde 'kinetische kunst', een artistieke beweging waarbij de werken in beweging zijn of lijken te zijn. Een stuk van een van de meest prominente vertegenwoordigers, ook een pionier, valt hier op: de Griekse kunstenaar Takis, een soort windwijzer of wegwijzer gemaakt van resten van granaatscherven en stukjes oude telecommunicatiesystemen. Er is ook plaats voor uitdagingen: Is het schilderij van de Venezolaan Carlos Cruz-Diez echt oranje of is het een optisch effect? Naar waar leiden de voetafdrukken van het kleine werk van Niele Toroni? Ja, je moet zeker komen om dit dilemma op te lossen...

We gaan nu naar de kamers gewijd aan Peter Stämpfli, die zich in het aangrenzende gebouw bevinden. Het is belangrijk om de alfabetische volgorde te volgen, beginnend met A, gevolgd door B en eindigend met C. Hierdoor kunnen we de evolutie van zijn werk duidelijk visualiseren, dat begon met objecten en gebaren - een stuur, de kleur van lippenstift, het eerste kopje koffie van de dag of een tomaat - en zich later richtte op de lyrische en artistieke kracht van de geometrische patronen van het loopvlak van banden. In kamer B staan twee monumentale stukken van twee banden - een van meer dan vijf meter lang, en in kamer C zien we hoe, als we doorgaan met dit element, grijs plaats maakt voor kleur om te illustreren en het geheel plaats maakt voor detail, met een meer levendige en zelfs driedimensionale geometrie.

En hier eindigt onze rondleiding. Laat ons weten hoe de jouwe gaat. En onthoud: schema's en rondleidingen vind je op de website van Museus de Sitges. Ja, we zijn jaloers op wat je te wachten staat ;)