De commerciële uittocht van duizenden jonge inwoners van Sitges vanaf 1778, toen koning Karel III de vrijhandel met de Filippijnen, Cuba en Puerto Rico afkondigde, was een van de belangrijkste in Catalonië. Tijdens hun lange reis over de Atlantische Oceaan namen ze ideeën en ervaringen mee van de velden en wijngaarden, die ze eenmaal daar veranderden in bloeiende bedrijven die wijn en gedistilleerde dranken (rum bereikte een heel nieuw niveau met de inwoners van Sitges Andrés Brugal en Facundo Bacardí), tabak, rietsuiker en andere producten produceerden. Met het verlies van deze drie koloniën keerden velen terug en werden een deel van de nieuwe Sitges-bourgeoisie onder de naam "Americanos" (Amerikanen).

En het was een gouden terugkeer, aangezien veel van deze kooplieden als rijk ondernemers terugkwamen, maar natuurlijk helemaal niet contemplatief. Ze stelden hun rusteloosheid en ervaring ten dienste van Sitges en het resultaat was de elektrificatie van de stad, de komst van de spoorlijn, de aanleg van het eerste drinkwaternetwerk en een gunstiger klimaat voor nieuwe artistieke bewegingen. Deze artistieke houding viel in feite samen (en werd duidelijk versterkt) met de beslissende komst van Santiago Rusiñol naar Sitges, die het eerst veranderde in een van de epicentra van het modernisme, en vervolgens van het 'noucentisme'.

Deze historische, en zelfs antropologische, les over Sitges wordt ons met grote ontroering gebracht door Rosa Julià, een deskundige 'Amerikanist' en cultureel agitator met een certificaat van oorsprong die aan het hoofd staat van het Agisitges-rondleidingsbureau. Rosa herinnert ons er zelf aan dat deze erfenis van de moderniteit die ons is gebracht door de 'Americanos', „en die een manier heeft bepaald voor ons om dingen te doen en te voelen”, vergezeld wordt door een andere erfgoederfenis van stenen, kolommen, balkons, torens en glas-in-loodramen: hun herenhuizen. In totaal zijn 69 'Americanos'-woningen als zodanig geregistreerd (en beschermd); die in de 'Expansion'-wijk in modernistische stijl, en de neoklassieke die dichter bij de zee liggen.

Veel van deze herenhuizen zijn nu boetiekhotels, met hydraulische tegeltapijten en tuinen waar je je kunt ontspannen. In elk geval, als je ze van buitenaf bekijkt, zijn deze huizen een wonder van vormen en kleuren. Je weet al dat we niet zo dol zijn op het aangeven van specifieke routes, maar een goed startpunt zou het Eduard Maristany-plein zijn, bij het treinstation. Van daaruit kunnen we op ons gemak dit gebied verkennen dat bruist van sociale en commerciële intensiteit (met fantastische bars en restaurants) en, zoals we al zeiden, bezaaid is met prachtige 'Americanos' villa's, waarvan er vele zijn omgebouwd tot hotels met (veel) charme. In dit opzicht zijn de hoofdstraten Francesc Gumà, Illa de Cuba en Sant Bartomeu, allemaal evenwijdig aan elkaar, en de straten Artur Carbonell, Sant Isidre, Gaudenci en Jesús, die er dwars doorheen lopen. Op dit stedelijke eiland herinnert Rosa Julià ons er bij elke stap aan dat er een herenhuis is. Om er maar enkele op te noemen: Casa Pere Carreras, Celler Rafael Llopart (een voormalige wijnmakerij die aan het einde van de 19e eeuw muscatel leverde aan het koningshuis), Casa Antoni Carreres (Sitges Royal Rooms Hotel), Casa Sebastià Sans (Sitges 1883 Hotel), Casa Manuel Planas (Hotel Noucentista), Casa Antoni Robert (Medium Renaixença Hotel) of het indrukwekkende Casa Villa Avelina, waar we vandaag de dag het El Xalet Hotel kunnen vinden.

Als we dichter bij de zee komen, is een op gelijke afstand gelegen plek, en een essentiële stop, het Casa Bartomeu Cabonell, ook bekend als het 'Casa del Reloj' (Klokkenhuis), met zijn opvallende toren. En nu, tegenover de boulevard, op het kruispunt tussen de straat Passeig de la Ribera en Sant Pau, is Casa Simó Llaurador, waar we vandaag de dag het Celimar Hotel terugvinden, een verfrissende stop waard. Dit herenhuis, met een dak in de vorm van schuimende golven, is een zeer paradigmatisch voorbeeld van de 'Americanos' en, door directe erfenis, de manier van zijn van alle inwoners van Sitges: liefde voor kunst, liefde voor hun eigen stad en liefde voor de zee. En natuurlijk liefde - je kent ons inmiddels - om dit met je te delen.

Afb: Hotel Noucentista (IG: @hotelnoucentista)